Κράμα χαλκούδιάβρωση
ατμοσφαιρική διάβρωση
Η ατμοσφαιρική διάβρωση των μεταλλικών υλικών εξαρτάται κυρίως από τους υδρατμούς στην ατμόσφαιρα και το φιλμ νερού στην επιφάνεια του υλικού.Η σχετική υγρασία της ατμόσφαιρας όταν ο ρυθμός διάβρωσης της μεταλλικής ατμόσφαιρας αρχίζει να αυξάνεται απότομα ονομάζεται κρίσιμη υγρασία.Η κρίσιμη υγρασία των κραμάτων χαλκού και πολλών άλλων μετάλλων είναι μεταξύ 50% και 70%.Η ρύπανση στην ατμόσφαιρα έχει σημαντική επίδραση στη διάβρωση των κραμάτων χαλκού.
Η αποσύνθεση των φυτών και τα καυσαέρια που εκπέμπονται από τα εργοστάσια κάνουν την αμμωνία και το αέριο υδρόθειο να υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.Η αμμωνία επιταχύνει σημαντικά τη διάβρωση του χαλκού και των κραμάτων χαλκού, ιδιαίτερα τη διάβρωση λόγω τάσης.Οι όξινοι ρύποι όπως C02, SO2, NO2 στην αστική βιομηχανική ατμόσφαιρα διαλύονται στο φιλμ νερού και υδρολύονται, γεγονός που καθιστά το φιλμ νερού οξινισμένο και το προστατευτικό φιλμ ασταθές.
διάβρωση ζώνης πιτσιλίσματος
Η συμπεριφορά διάβρωσης των κραμάτων χαλκού στη ζώνη πιτσιλίσματος του θαλασσινού νερού είναι πολύ κοντά σε αυτήν στη θαλάσσια ατμοσφαιρική ζώνη.Οποιοδήποτε κράμα χαλκού έχει καλή αντοχή στη διάβρωση στη σκληρή θαλάσσια ατμόσφαιρα θα έχει επίσης καλή αντοχή στη διάβρωση στη ζώνη πιτσιλίσματος.Η ζώνη πιτσιλίσματος παρέχει αρκετό οξυγόνο για να επιταχύνει τη διάβρωση του χάλυβα, αλλά διευκολύνει τον χαλκό και τα κράματα χαλκού να παραμείνουν παθητικά.Ο ρυθμός διάβρωσης των κραμάτων χαλκού που εκτίθενται στη ζώνη πιτσιλίσματος συνήθως δεν υπερβαίνει τα 5 μm/a.
διάβρωση λόγω καταπόνησης
Η τεταρτογενής πυρόλυση ορείχαλκου είναι τυπικός εκπρόσωπος της διάβρωσης λόγω τάσης των κραμάτων χαλκού.Οι εποχικές ρωγμές ανακαλύφθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα και αναφέρονται στις ρωγμές στο τμήμα του περιβλήματος της σφαίρας όπου συρρικνώνεται προς την κεφαλή.Αυτό το φαινόμενο εμφανίζεται συχνά στις τροπικές περιοχές, ειδικά την περίοδο των βροχών, γι' αυτό ονομάζεται εποχιακή ρωγμή.Επειδή σχετίζεται με αμμωνία ή παράγωγα αμμωνίας, ονομάζεται επίσης πυρόλυση αμμωνίας.Στην πραγματικότητα, η παρουσία οξυγόνου και άλλων οξειδωτικών, καθώς και η παρουσία νερού, είναι επίσης σημαντικές συνθήκες για τη διάβρωση του ορείχαλκου από καταπόνηση.Άλλα περιβάλλοντα που μπορούν να προκαλέσουν διάβρωση λόγω καταπόνησης ρωγμές κραμάτων χαλκού περιλαμβάνουν: ατμόσφαιρα, γλυκό νερό και θαλασσινό νερό πολύ μολυσμένο από SO2.θειικό οξύ, νιτρικό οξύ, ατμός και υδατικά διαλύματα όπως τρυγικό οξύ, οξικό οξύ και κιτρικό οξύ, αμμωνία και υδράργυρος που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό εξαρτημάτων.
Διάβρωση αποσύνθεσης
Η αποζευγοποίηση ορείχαλκου είναι ένας τυπικός τύπος διάβρωσης αποσύνθεσης κράματος χαλκού, η οποία μπορεί να συμβεί ταυτόχρονα με τη διαδικασία διάβρωσης λόγω τάσης ή μπορεί να συμβεί μόνη της.Υπάρχουν δύο μορφές αποψευδάρματος: η μία είναι η απολευτρίωση τύπου στρωματοποιημένης απολέπισης, η οποία έχει τη μορφή ομοιόμορφης διάβρωσης και είναι σχετικά λιγότερο επιβλαβής για τη χρήση υλικών.Η αντοχή του υλικού μειώνεται σημαντικά και ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Διάβρωση στο θαλάσσιο περιβάλλον
Εκτός από τη θαλάσσια ατμοσφαιρική περιοχή, η διάβρωση των κραμάτων χαλκού στο θαλάσσιο περιβάλλον περιλαμβάνει επίσης την περιοχή πιτσιλίσματος θαλασσινού νερού, την περιοχή της παλίρροιας και την περιοχή ολικής βύθισης.
Ώρα δημοσίευσης: Ιούλιος-01-2022